میزان درناژ قفسه سینه بعد از پیوند عروق کرونر و عوامل مرتبط با آن

مقدمه: جراحی قلب یکی از مداخلات درمانی متداول در بیماران مبتلا به بیماری های عروق کرونر است. با این وجود این اقدام دارای عوارض متعدد حین و بعد از عمل می باشد. از جمله عوارض شایع بعد از جراحی پیوند عروق کرونر، خونریزی بعد از عمل است که معضلی مهم به شمار می رود. هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان درناژ قفسه سینه بعد از پیوند عروق کرونر و عوامل مرتبط با آن در بیماران تحت جراحی قلب صورت گرفته است. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی، روی 288 بیمار تحت پیوند عروق کرونر قلب در بخش مراقبتهای ویژه جراحی قلب در شهر رشت و در سال1390 به روش نمونه گیری تدریجی انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه ای محقق ساخته شامل 3 بخش اطلاعات دموگرافیک، تاریخچه بیماریهای قبلی و فعلی و اطلاعات مربوط به دستگاه پمپ قلبی- ریوی و میزان درناژ قفسه سینه از طریق مندرجات موجود در پرونده بیمار به دست آمد و با آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی (کای اسکوئر، فیشر و رگرسیون لوجستیک) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: یافته های این تحقیق نشان داد که 38 درصد بیماران بعد از انجام عمل پیوند عروق کرونر دارای درناژ قفسه سینه بالاتر از حد نرمال بودند که این میزان در درن چپ (1/27%) بیشتر از درن میانی (3/25%) و راست (1/18%) بود. کمترین میزان درناژ در 2/96درصد بیماران در زمان بدو ورود و در 2/38درصد بیشترین میزان درناژ در چهارمین ساعت بعد از ورود به بخش مراقبت های ویژه بود. همچنین با استفاده از مدل آماری رگرسیون لجستیک مشخص شد که ارتباط معنی داری بین افزایش درناژ قفسه سینه بعد از عمل با مدت ابتلا به بیماری قلبی، تعداد گرفت های شریانی انجام شده و مدت اتصال به دستگاه ونتیلاتور وجود دارد(003/0=p). نتیجه گیری: با توجه به اینکه اولین گام جهت برطرف نمودن مسائل بیماران ریشه یابی عوارض می باشد، پژوهش حاضر می تواند این اطلاعات را در اختیار افراد تیم بهداشتی درمانی که عهده دار مراقبت از بیماران تحت پیوند عروق کرونر می باشند، قرار دهد تا با کنترل عوارضی مانند خونریزی و عوامل مرتبط با آن و نیازهای این بیماران، با انجام تدابیر درمانی و مراقبتی لازم از بروز عوارض وخیم جلوگیری و موجب ارتقا سطح کیفی مراقبت از این بیماران گردد.